Adventskalender 2021

«Guete Morge Herr Stäger!», tönts vor Türe här. «Heit dir guet gschlafe?» dPflegefachfrau Anina chunt ine und lächlet dr Simu liebevoll a. «Ude, wie geits nech hüt Herr Stäger?», fragt si nache. Simu weiss nid rächt. Är brummlet öpis unverständlechs vor sech häre und probiert nomal zum Bett use zstige. Ohni Erfolg. dAnina geit zuenihm häre und hilft ihm. «Schön wie’s schneit, gället?» «Ähä», giter zur Antwort. «Letsch Jahr heter Ligeschaftsunterhalt fasch nüm gwüsst wo häre mitem Schnee. Ig hoffe das sig de das Jahr nid eso.», meint dAnina. Si hilft Simu bim Früsch mache und Alege. «Hm, wo si de öier Schueh Herr Stäger?»

Dusse im Garte steit e Schneemaa. Aber nid so eine wine Simu gärn bout mit Rüebli-Nase und Stäcke-Arme. Irgend es komisches Gschöpf mitere Chappe. U när hocket das Ding no ufemne Frosch. Weiss dr Tüfu was das söll darstelle. Simu dänkt nid witer drüber nache und faht a sis Zmorge z‘ässe. dFrou Gantenbein chunt usem Stuune nüm use und vergisst derby vor luter Herrje ihres Zmorge vor sich. Während Simu isst, chunt ihm i Sinn, wie är aube mitem Änneli Schneemanne gmacht het. Oh sis liebe Änneli, wie hei si aube chönne zäme gugele über di luschtige Fratzene wosi de Schneemanne mit Steine hei iz Gsicht zouberet.

Das isch Simu’s Momänt. Är nimmt Schwung, steit vo sim Stuehl uf und schliicht sech liisli dervo. Är louft i Lift bevors öper merkt und drückt ufe Chnopf mitem Buechstabe E. Es wird scho langsam dunkel dusse und är mues sech konzentriere, dasser dr Wäg im Garte erchennt. Usrütsche chaner zum Glück nid, Simu het nämlech sini Schueh nid anne. Är het se äuä dobe ir Chuchi la lige. Aber das merkt Simu gar nid. Är het es Ziel, drum gspürter nüt vom chalte Bode unger de Füess. Är biegt ume Egge u ghört e Maa luut flueche. «Chum iz du blöde Esel!»

dStalltüre bi de Esel steit sperangelwiit offe. E Maa mit ufgchläbtem wiissem Bart und emne offene rote Mantel steit ir Tüür u versuecht dr Esel usem Stall use zzieh. Dr Esel wott nid, so wie dr Samichlous wott. Drum merkt dä o nid, wie Simu ume Egge zum Teich hindere schliichet. «So däm komische Schneedingsbums zeigis iz!», dänkt Simu. Är zückt zRüebli usem Hosesack, nimmt Schwung und rammt däm Gschöpf das Gmües zmitts ids Gsicht. Doch dä vermeintlech Schneemaa isch gar nid us Iis, sondern us Holz. Drum rütscht Simu’s Hand ab und ds Rüebli landet samt Simu im Schnee. Simu verchlüpft so fescht, dasser sech e Schrei nid cha verkneife. Das ghört dr Samichlous u eilt ihm zHilf. «Guete Maa, was machet de dir hie? Geits?» Dr Samichlous hilft em Simu uf und luegt ne fragend a. Simu bringt zersch nüt vode Lippe und gagset när öpis vo «e richtige Schneemaa brucht e Rüeblina-se». Dr Samichlous schint Simu zkenne u seit: «Oje Herr Stäger, siter mal wider ohni Schueh unger-wägs? Chömet, ig bringe nech zrügg ufe Wohnberiich, bevor dir nech no e Lungeentzündig holet.»

Zrügg ufem Wohnberiich weiss Simu immer no nid so rächt, was passiert isch. dPfleg versorgt ne mitemne Warme Tee und ere Bettfläsche für di chalte Füess. Zum Glück heter sech süsch nüt ta. Simu isch mitemne Schreck dervo cho. Är verfallt ine unruhige Schlaf. So chunts, dass Simu halt dr Samichlous verpasst, wo e Stund später de Bewohner öpis süesses verteilt. U das ohni Esel.

dPflegefachfrau Anina steit ir Tür. Si macht sech Sorge um Simu. Är ligt scho dr ganz Tag im Bett und het weder Zmorge no Zmittag gässe. «Herr Stäger, mir tüe iz de Güetzi bache. Däne ir Aktivierigschuchi wird scho fliissig Teig gchnättet. Weiter nid o mitmache? Vlicht hättet dir ja Luscht, es paar Mailänderli uszstäche?». Simu brümelet es «Ä ä» vor sech häre u tuet dOuge wider zue. Ja Guezli hei är u sis Änneli es paar tuusig Stück gmacht. Simu weiss no genau wie gmüetlech dass sis albe zäme hei gha derby. Am Änneli siner Lieblingsguetzli si di sälber gmachte Brätzeli gsi. Die hei si geng ir Wuche vorem erschte Advändt macht u zwar geng so vil, dasses bis nach Wiehnachte glängt het. Ds Änneli het albe dTeig-Chugeli gmacht, Simu het ds Brätzeli-Ise bedient. Das isch aube gar nid so eifach gsi, di cheibe Brätzeli im richtige Momänt useznäh. Die erschte paar sinim de albe zhell worde oder verbrönnt. Ds Änneli u Simu si albe ir Chuchi ghocket, hei derzue es Glas Rotwy trunke und enand Sache verzellt. Also meistens eher ds Änneli, Simu isch meh dr Zuehörer gsi. We ds Änneli albe irgendöpis packends verzellt het u wider het afa mit usdruckvoller Mimik u Gestik ds Verzellte betone, het äs Simu mit ihrne Gschichte richtig gfesslet. Mängisch so fescht, dasser de ds Brätzeliise churzzytig chli vergässe het u dBrätzeli echli zdunkel si worde. De het ds Änneli albe glächlet, Simu liebevoll agluegt u gmeint, die dunkle Brätzeli sige sowieso di beschte. Das isch schön gsi. We doch nume si Änneli da wär, de würder sofort ufstah u ga hälfe Güetzi bache.

«Iz gömer fäng zersch mal ga Zmorge ässe, Herr Stäger», seit dFaGe Jelena. «Schön, dasses öich besser geit. Mir hei üs alli scho Sorge gmacht um öich. I bi also sehr froh, dass dir hüt wider möget ufstah.» dFaGe Jelena stützt Simu ungerem Arm, u so loufe si zäme füre zum Zmorge. Dr Simu setzt sech häre u merkt, dasser Hunger het. Är verdrückt mit Appetit fasch di doppleti Portion woner süsch zum Zmorge mag und laht sech sogar zwöimal lah Kafi nacheschänke. Während em Ässe drifte siner Gedanke wider zum Änneli. Är dänkt a Wiehnachte u sis Hemmli - sis Lieblingshemmli. Ds Änneli hets am Simu zWiehnachte gnäiht, wosi mit de chline Chind denn grad früsch i ihres Huus im Hombärg zoge si. Sie hei Tag u Nacht gwärchet für no vor Wiehnachte chönne izzieh. U är weiss no bis hüt nid, wie ds Änneli das het gschafft zwüschdüre im Versteckte no das Hemmli zmache. Ds Hemmli isch usemne feine Liine-Zwirn und im Stoff si ganz fiini Edelwyss igwobe. Äs het Silberchnöpf wo ds Änneli äxtra uf Luzärn isch ga choufe. Ds Änneli het das feschtleche Chleidigsstück gmacht, ohni vorhär Mass znäh. Und es het Simu wie agosse passt. Ja das isch es bsundrigs Wiehnachte gsi. Ds erschte Wiehnachte im Eigeheim. Mit de Chind und sim Änneli. Nachem Zmorge steiter uf und geit i sis Zimmer, zum das Hemmli sueche.

Simu het Glück. Woner unde am Ziegeleikreisel achunt, gsehter hinder ir Strass dLiechter vomne STI-Bus. Är geit überd Strass und steit juscht ar Bushaltstell, wo dr gross Glänkbus ifahrt. E Minute später und är hät längeri Zyt ufe Bus müesse warte. Är stigt i Bus und hocket ines Zwöierabteil im hindere Teil vom Bus. Är isch chli iz Chiiche cho und woner iz so a Bode luegt, merkter, dasser es Loch im Socke het. Siner Schueh heter äuä wider irgendwo abzoge. Das isch aber iz nid so wichtig. Am Bahnhof chündet di nätti Stimm a, dass dä Bus uf Spiez witerfahrt. Besser hätts für Simu nid chönne loufe. Dr Bus fahrt los u bahnet sech dr Wäg ir verschneite Witerlandschaft richtig Spiez. Es si nid vil Lüt im Bus. Ungerwägs stige es paar wenigi zue, usstige tuet fasch niemer.

Tür bi Simus Abteil geit uf und e Maa mitere verstrublete Erschinig undemne unpflegte Bart stigt i. Är telefoniert am Handy und redt so luut mit sim Gsprächspartner, als würder mit dr Luutsterchi vo sire Stimm dDistanz zum andere Ändi welle überbrügge. «…isch guet, das machemer eso. Ig muess no schnäll im Solina öpis ga hole und när chumi zu dir. U de trinke mer zäme es Fyyrabebierli. Isch guet, machemer eso. Ig chume när a Bahnhof.» Was fürnes Glück füre Simu. Är hätt nämlech nid ganz genau gwüsst, wo dasser mues usstige. Iz wo dä Maa schinbar zgliche Ziel het, chaner däm eifach nacheloufe. Im Spiezmoss stigt zersch dä Maa u när Simu usem Bus. Simu louft ihm dürd zQuartier nache, het fasch chli Müeh ihm hindenachezcho. Fürne churze Ougeblick verlierterne us de Ouge. Woner ume nächst Egge biegt, isch dä Mah verschwunde. Plötzlech ghörter näbe sich im Dunkle e Geiss meckere.

In Steffisburg hetme schnäll bemerkt, dass Simu fählt. Dass sini Schueh no i sim Zimmer si, beunruhigt dPfleg. Si sueche ganze Areal ab, finde Simu aber niene. O ir nächere Umgäbig wird gsuecht, ohni Erfolg. U so chunts, dass Simu gly drufabe bir Polizei als vermisst gmäldet wird. dFaGe Jelena macht sech unheimlechi Vorwürf, ischer doch hüt Vormittag no so verwirrt gsi wäg sim Hemmli. Ihri Kollegin gsehteres a, dasses ihre nach geit. «Du chasch nüt derfür Jelena. Dr Herr Stäger isch bis iz no nie dervo gloffe, das hätt niemer chönne gseh cho.» Trotzdäm fragt sech dJelena, wo äch Simu häre isch.

dSuechi vo dr Kantonspolizei nach Simu blibt erfolglos. O dSTI het dVermisstmäldig über Funk a alli Chauffeure im Isatz witergäh. Doch wül Simu so Glück het gha ar Bushaltstell, chunt di Nachricht ersch zum Chauffeur vom nächste Kurs, wo uf Spiez fahrt.

Im Wohnberiich CD1 unterstützt dPfleg grad dBewohner bim iz Bett zga. Die wo gärn früeh gö ga lige, si no chli am Fernseh luege bevor si de dLiechter lösche. Dr Sozialpädagog Jürgen isch grad di letschte Tableaux vom Znacht am zrügg i Wage schiebe. När bechunt de dr Kasimir no sis Znacht. Dr Jürgen geit zrügg iz Stationszimmer u macht dr Schaft uf mitem Chatzefueter. Är macht es Büchsli uf und rüeft em Kasimir. Doch dr Kasi chunt nid. Eher ungwöhnlech für das härzige Büssi. Dr Kasimir wohnt scho es paar Jährli ufem CD1. Är geit sälbständig i und us, het sogar es eigets Chatzeleiterli. Aber am Abe wes Znacht git, lahter meischtens nid lang ufsech la warte. Hüt aber offesichtlech scho. Dr Jürgen louft ufem ganze Wohnberich ume, fingt dr Kasimir aber niene. Är macht sech ufd Suechi. Geit zersch abe i öffentlech Bereich und woner o dert dr Kasimir nid fingt, geiter use i Park. Är rüeft und rüeft. Und plötzlech ghörter hinde bim Geissgheg e fiins Miaue. Es miauet wider u dr Jürgen nächeret sech däm Bänkli. Dr Kasimir stricht em Simu umd Füess. Sofort versuecht dr Jürgen dä Bankschläfer zwecke. Leider ohni Erfolg.

Churz drufabe chunt o scho dr Rettigswage. Wül Simu ohni Schueh doch es Zytli uf däm Bänkli pfuset het, het dChälti sim Kreislouf so zuegsetzt, dasser nüm asprächbar isch. dAmbulanz bringt Simu mit Blauliecht iz Spital. Dr Mitarbeiter ir Regionale Isatzzentrale het o no grad dPolizei ufbote, da gemäss Agabe vom Solina dr Unbekannti uf dr Bank nid e Bewohner isch. E halb Stund später lösech zwöi Kantonspolizischte vom Jürgen ahand vom Foti vor Vermisstmäldig us Steffisburg la bestätige, dass sech bim Betroffene ume Simon Stäger handelt. Wo dr Fredy später zrügg iz Solina Spiez chunt, heter vo all däm nüt mitbecho. Nume dr Plastigbächer vo Simu, wo no ungerem Bänkli ligt, isch no Züge vo däm Vorfall uf dr Parkbank.

Dr Fredy isch nach sim Misserfolg im Bewohnersekretariat zimmli niedergeschlage. Är hocket uf sim Lieblingssässel im Wohnberiich und füehrt verzwyfleti Sälbstgspräch. «Sone blöde Mischt aber ou. U alles das nume wäg somne hundskommune Hemmli. Wie chame o nume so vil Päch ufz Mau ha..?!» Sini Bezugsperson dAnna chunt zuehnihm und fragt, was los isch. Fredy verzellt ihre vor Begägnig mitem Simu ufem Bänkli und biichtet, dasser wägere Verabredig mit sim Kolleg am Bahnhof dä Bewohner vo Stäffisburg het sich sälber überlah. Wenn är doch gwüsst hätti, dass dä grad ischlaft dert wägemne Bächerli Rotwy, hätter ne gwüss mit ihne gnoh. Dä guet Maa heigi aber eigentlech no e rächt fitte Idruck gmacht, drum heiger dänkt, dä findi de dr Wäg scho zur Wöscherei. dAnna laht dr Fredy la rede und lost ufmerksam zue. Si kennt dr Fredy scho es paar Jahr und weiss, dass är zwar mängisch sis Sackgäld nid so guet im Griff het u derwäge o scho interessanti Gschichtene het erfunde. Da’s hie aber um ke Gäld geit, weiss si das Fredy nid irgend e Seich verzellt. Si macht ihm ds Agebot, mal ir Wöscherei azlüte. Das nimmt Fredy dankend a. dAnna nimmt ihres Drahtlos-Telefon u lütet ir Wöscherei a. Ir Wöscherei hetme kes bsitzerloses Hemmli gseh. Wosi em Fredy das seit, isch dä natürlech nid zfride. Dankt ihre aber trotzdäm für ihri Müeh. dAnna versuecht dr Fredy mitem Gedanke ztröschte, dass das Hemmli sicher gly wider fürechunt u mues witer zumne andere Bewohner. Dr Fredy blibt uf sim Sässel hocke und überleit, obs äch no anderi Optione gäb, das Hemmli wider ufztribe.

Hinde im Ruum steit es Radio wo dMusig drus tönt, wo Fredy het aglockt. dMaria leit gedankeversunke Wösch zäme u trälleret derzue dr Refrain vo däm Ohrewurm. Eis Stück nachem andere wird sorgfältig gfaltet und fiin süberlech gstaplet. Fredy chas nid fasse, dass är i so churzer Zyt a richtig Ort isch grate. Är wo doch süsch eher Päch het im Läbe u nume all Schaltjahr mal e Glücksmomänt uf sim Konto darf verbueche. Vor luter fröid vergisster sech völlig und rüeft luut use «Jackpot»! dMaria ir Wöscherei verchlüpft so fescht, dassere gad zChleidigsstück us dr Hand gheit wosi am zämelege isch. «Was machet de dir hie. Dir heit hie hinde nüt verlore!» «Nei i ha nüt verlore, aber mi Kolleg dr Simu.», entgägnet dr Fredy. Fredy macht e Schritt ufd Maria zue, die wiichet eine zrügg und wird närvos. Sie füehlt sech bedroht, wül dä Frömd Maa vo sich ir dritte Person schiint zrede. Si befürchtet, dä Maa heig anderi Absichte. «Stopp, nid nächer cho!» Fredy geit wider e Schritt zrügg und lüpft beschwichtigend beidi Händ, wie wener wett zeige dasser nid bewaffnet isch. Äuä gad chli zruckartig, wül dMaria verchlüpft und faht afah Wösch als Abwehrwurfgschoss nach ihm zschiesse. Fredy geit drei Schritt nach rächts und geit hinger dr Tüür i Deckig. Ir Verzwyflig inne chunt ihm nüt bessers i Sinn als versöhnlech zum Song im Radio afah zsinge und ufmzmau sprudlet sis Alige melodisch us ihm use: «Letscht Nacht, da isches passiert. Ig ha im Garte dr Simu troffe. Är suecht sis Hemmli.....» dMaria hört uf mit Wösch umsech zwärfe u lost em gsangleche Gständnis vom Fredy zue. Das hetsi iz no nie ghört. Wo Fredy fertig isch, erschiint dr Maria ihre Chopf im Tüürgreis. «Bewohnerwösch chunt nume nid zrügg a Bewohner, wesi nid agschribe isch. Mir hei e Stapel unagschribener Wösch. Wede wosch, chasch cho luege, ob das guete Stück bi dene Sache glandet isch.»

Am nächste Tag isch Fredy immer no glückselig. Är cha chum fasse, dass är em Simu sis Hemmli gfunde het. Das isch für ihn e Grund zum Fiire. No vorem Zmittag git är e Rundi us im Fumoir und sini Kollege und är stosse zäme uf dä grossartig Fund a. Euphorisch, ja fasch übermüetig und nid ohni Übertribig verzellter vo sim Siegeszug im Background vom Huus. Iz nachenes paarne Bierli het dr vermeintlech Held dTüre scho mit sire ganze Manneschraft müesse uframme u us eim Mitarbeiter si grad ganzi 5 Stück worde, woner het müesse ustrickse dass si ne nid entdeckt hei. Am Mittag mues Fredy scho zersch mal ga lige wüls ihm trümlig isch und är merkt, dasser vlicht gad echli zu fescht isch benäblet gsi vo sim usserordentleche Erfolgserläbnis. Am spätere Namitag erwacheter mit brummendem Schädel wo dAnna iz Zimmer inechunt. Si fragt, ob är äch no öpis us sim Nami well mache bevors wider Abe isch u hilft ihm zum Bett us. «Dir, meineter i chönnti äch dr Räscht vom Nami no id Krea?», fragt Fredy dAnna mit bättelndem Ton. Die luegt ne chli verdutzt a, wül dKreativwärchstatt süsch gar nid Fredy sis Ding isch. Wenn är albe am Dsischti Nami geit, geiter eher wüler süsch nüt bessers weiss mitsech azfah. Ir Krea-Wärkstatt bittet är dr Betreuer Dani um Gschänkpapier, Bändeli u Chläbi. Sorgfältig packt är Simu sis Hemmli als Gschänk i und isch Stolz uf sis Wärch woner fertig isch.

Simu het underdesse die erschti Nacht wider ruhig chönne schlafe. Es geit ihm besser und är isch o wider asprächbar. Am Namitag chunt dr behandelnd Arzt zur Visite und nickt zfride über Simu’s Vitalwärt. Dr Dokter meint, är sigi zwar no nid wider fit zum Böim usrisse, aber für wider ids Pflegeheim siger stabil gnueg. Die sige ja schliesslech sehr guet usgrüschtet in Steffisburg u chönne ihn dert genau so guet ufpäppele. Morn chönner wider uf Stäffisburg. Simu weiss nid so rächt, ober sech drüber söll fröie oder nid. Är wetti doch eifach nume sis Änneli wider gseh.

Simu ligt träg i sim Bett im Zimmer zSteffisburg und luegt use iz Grau vom Namitag. dScheeflocke gäbe hüt e bsunders närvigi Tanzdarbietig zum beschte und Simu dünkt es sigi alles umgäh vomne graue Schleier. Är hetsech zwar vom Gröbschte erholt und cha o scho wider ufstah und im Wohnzimmer vore Zmittag ässe. Das erschöpft ihn de aber albe so fescht, dass är dr Nami im Bett verbringt und sech nüm laht la mobilisiere bises wider Zyt isch für ga zschlafe am Abe. U so ischer o diese Nami wider i sim Bett, wos behende ar Tür chlopfet. «I bi am schlafe. Chömet später wider», rüefter zur Tür. Es chlopfet wider. «I ha gseit i sig am schlafe, i wott mini Rueh!». Simu chasech sini Unzfrideheit nid verkneife. Ufzmau geit dTüre uf u dr Fredy steit im Türgreis. «Jä lug o da, das isch ja mal e unerwartete Bsuech.» Simu luegt dr Fredy unglöibig a u weiss nid so rächt, ober sech söll fröie oder ober söll toube si drüber, dasses nid sis Änneli isch wone chunt cho bsueche. «Darfi inecho?», fragt Fredy sehr förmlech, geit aber derby scho mal zwe Schritt iz Zimmer ine. I de Händ heter ds sälber verpackte Gschänk, wo irgendwie echli zerknoutscht usgseht, wüls Fredy vor luter Närvosität echli zfescht i sine Händ umchlammeret het ir Busfahrt hie häre. Simu isch liecht verdatteret ab dere Überraschig u cha sim Gägenüber nume mitere usladende Geschte e Platz ufene Stuehl näbem Bett zuewise. Fredy hocket ab und stellt ds Päckli ufz Biistelltischli. Simu weiss nid so rächt, waser vo däm ganze söll halte. «Das wär es Gschänk, wo no vor Wiehnachte sött ufgmacht wärde.» Zögerlech faht Simu a das Päckli ufzmache. Woners offe het u dr schön Liinezwirn mit de Edelwyss sichtbar wird, luegt Simu dr Fredy unglöibig a. «Ja nei, das gits ja nid. Mis Hemmli! E du verruckt!» Simu weiss vor luter Fröid gar nid, waser söll säge. Är streckt em Fredy dHand häre u diese erwideret si Händedruck. Simu tätschlet Fredy no es paar mal ufd Hand u laht ne fürne Ougeblick nüm los. Är het ganz glänzigi Ouge u chasech e Fröideträne nid ganz verkneife. Fredy wird verläge u nuschlet öpis vo wäge «das hätt doch jede gmacht für wahri Liebi». Fredy verzellt em Simu dGschicht vor Hemmli-Rückeroberig. Dasmal ohni euphorischi Übertribige. Das mit dr Liederbichti zum Wiehnachtslied u sis chline Fröidetänzli mit dr Maria lahter usse. Es verheissigsvolls Lächle chaner sech aber nid verkneife, woner sini Gschicht dermit abschliesst, dass ihm di flotti Frou vor Wöscherei gholfe het. Die beide trinke im Zimmer no es Tee. Wo dusse dWiehnachtsbelüchtig ageit, macht sech Fredy beschwingt vo däm schöne Erläbnis zrügg ufe Wäg nach Spiez.

Und ändlech isches Wiehnachte. Simu het zGfühel, die Nacht heigi u heigi nid welle verby ga. Woner am früeche Morge no vorem Schichtwächsel zLüti am Bett betätiget, het dNachtwach scho gmeint, äs sig öpis passiert. Wo Simu du ganz lieb aber bestimmt nach Schuehwichsi fragt, hetsi sech ufd Suechi gmacht. Lieber Schuechputzsache uftribe als no e Sturz risikiere, hetsi sech überleit. U so chasi am Simu nachemne Zytli ds Gwünschte uftribe. U Simu faht no vorem Zmorge tüchtig afah Schueh putze. Währenddäm dr Simu flissig putzt, holt sech dNachtwach e Punsch im Restaurant, wos hüt für alli Mitarbeiter git.

Simus Morge het fasch nid welle verby ga und woner nachem Zmittag de ändlech sis schöne Hemmli anne het, bechunter chli zittrigi Händ bim Zuechnöpfe vo de silbrige Chnöpf. Vor luter Ungeduld haltet ärs nüm us im Zimmer und hetsech vore im Wohnzimmer ufene Stuehl gsetzt mit diräkter Sicht zum Lift. Immer wider luegter uf sini Uhr fragt sech, wenn dass äch ds Änneli ändlech chunt.

Woner gfüehlt zum 100ertsche Mal ufz Zifferblatt luegt, ghörter dLifttüre ufschwinge. Ändlech isch sis Änneli da! Si chunt schnuerstracks uf ihn zuezloufe und är dänkt wie jung blibe si doch isch. «Änneli, ändlech bisch da!» dFröid steit ihm iz Gsicht gschribe. «Aber Ätti, i bis doch. Kennsch mi de nüm? Ig bi dSusanne, dini Tochter. Ds Mueti heimer doch scho vor drü Jahr müesse beärdige.» Unglöibig luegt Simu sini vermeintlechi Tochter a, isch überwältiget vor Fröid, ändlech wider sones vertrouts Gsichts zgseh. Angerersits isch dEnttüschig gross, dass sini grossi Liebi nüm söll hie uf Ärde si. Scham dadrüber, sech nüm a Tod vo sire eigete Frou zerinnere, laht ne sprachlos. «Chum Ätti, mir wei zäme hei ga Wiehnachte fiire. Es fröie sech scho alli fescht uf di». U so geiter mit, stigt ufem Parkplatz vorem Huus iz Outo u si fahre zäme i Hombärg. Während dr Fahrt brichtet sini Tochter heiter vo ihrne zwöine Chind wo schinbar o scho nüm deheime wohne. Är gseht gad sis Änneli i ihre, wo si da so am verzelle isch. Zrügg i sim alte Deheime stellter fescht, dass viles no vertrout würkt. Sini Tochter het öpis hübsches usem Huus im Hombärg gmacht. Später am Abe hocke alli zfride ume Wiehnachtsboum u singe dLieder wo Simu u sis Änneli vor X Jahr scho zäme agstumme hei. Är gseht sis Änneli vor sim Innere Oug heiter mitsinge und zwinkeret ihre liebevoll zue.